جواد بدیع زاده

ترانه های بدیع

درگذشت جواد بدیع زاده 10 دی 1358

 

          شد خزان گلشن آشنایی/ باز هم آتش به جان زد جدایی 

  عمر من ای گل طی بهر تو/ وز تو ندیدم جز بدعهدی و بیوفایی

                   با تو وفا کردم تا به تنم جان بود/عشق و وفاداری با تو چه دارد سود

شاید به ذهن کسی نرسد که پسر سیدرضابدیع المتکلمین و یا همان سید اناری معروف مشروطیت جواد بدیع زاده است. سید اناری واعظ معروفی بود (  سید اناری صدایی خوش داشته و بر منبر شعر میخوانده است. در زمانی هم که ممنوع المنبر شده بود، توی جوال انار و دیگر میوهها را میریخت و با الاغ در کوچه پس کوچه های میگشت و با صدای خوشش به بهانه فروش انار ، پیامهای مهیج آزادی خواهی میداد. )و به تمام گوشه های اواز ایرانی مسلط بود. اولین معلم جواد پدرش بود اما تنها معلمش او نبود. دایی جواد میرزا یحیی سعیدالواعظین هم از بهترین اوازخوانان ان زمان بودو وقت هایی که بدیع المتکلمین در زندان بود و جواد سرپرست خانواده اموزش او را به عهده داشت.

بدیع زاده اول مترجم زبان فرانسه بود و بعد هم کارمند مجلس شورای ملی. خواننده شدن او برمی گردد به وقتی که یک کمپانی ضبط صفحه گرام به ایران می اید. عبدالحسین شهبازی هم بدیع زاده را به مستر جمیس مسیول کمپانی معرفی می کند بدیع زاده اول موافقت نمی کند و کار در مجلس را بهانه می کند اما بعدها راضی می شود با اسم مستعار بخواند در ابتدا پس از مشورت با نورالله همایون قرار بود با نام مستعار کار را شروع کنم وتی چون پدر من ملقب به بدیع المتکلمین بود با مشورت دوستان نام بدیع زاده را برای روی صفحات انتخاب کردم.

بعدها کارش انقدر طرفدار پیدا می کند که برای ضبط صفحه به المان می رود. ترانه ی شد خزان را هم در المان ضبط کرد و بعد از ان بود که جای خود را در موسیقی ایران باز کرد. این ترانه انقدر ماندگار بود که هنوز هم مردم ان را گوش می کنند. تا وقتی که رادیو افتتاح شود یعنی تا سال 1319 بدیع زاده خواننده معروفی شده بود.

کار جالب دیگر بدیع زاده اجرای ترانه های طنز بود مثلا ماشین مشدی ممدلی را بدیع زاده اجرا کرده.

بدیع زاده اهنگ هم می ساخت اهنگهای او ویزگی جالبی دارد در هیچ کدام از انها جملات شبیه هم دیده نمی شود. اما ویزگی مهم بدیع زاده چیز دیگری است اسپانیاییها می گویند وقتی یک پیرمرد می میرد یک کتابخانه می سوزد. بدیع زاده کتابخانه تاریخ موسیقی ایران بود. به خاطر لطف مصاحبت و مهمان نوازی اش با هنرمندان زیادی مراوده داشت. خیلی از بخشهای تاریخ موسیقی و شرح حال موسیقیدانان را فقط او می دانست. خیلی از این نکات را هم به عنوان خاطره و یادداشت نوشته.

می گویند بدیع زاده اگر ساز هم نمی زد و اواز هم نمی خواند بازهم معاشرت با او لذت بخش بود شاید به خاطر همین است که مرگ بدیع زاده در 77سالگی برای خیلی از هنرمندان بیش از حد سنگین بود. 

اطلاعات بیشتر

کلیپ شد خزان